Wie: Consuela Cambridge (1993)
Studie: master Scheikunde en major Educatie
Eerste baan: Promotie van klantenkaarten in het Surinaams warenhuis Lucky Store.
Favoriete plek op de UvA: Op Science Park heb je een soort overloop van waar je in de zomer uitzicht hebt op allerlei vogels, een fijne plek om te zitten.
Onmisbaar: Afwisseling, een dynamische en multiculturele werkomgeving.

Consuela Cambridge (1993) is geboren en getogen in Suriname en leeft daar meer buiten dan binnen. Op de middelbare school wordt ze verliefd op scheikunde. De combinatie van je handen vies maken én intellectueel bezig zijn doet het ‘m. Ze verhuist naar Amsterdam en kiest voor een studie aan de UvA. Wat haar nog meer oppept? Tutor zijn.

Je begon aan de UvA omdat scheikunde niet werd aangeboden aan de universiteit van Suriname. Makkelijke keuze?

'Ja. ik spreek Nederlands en heb hier familie wonen. Bovendien studeerde mijn nicht op de UvA. Alleen was het inschrijfproces - voor buitenlandse studenten die niet uit de EU komen - best een langdurig proces. Dat duurde wel een jaar. Ik had een natuurkunde-deficiëntie omdat ik het vak de laatste twee jaar had laten vallen. Die moest ik wegwerken in een schakeljaar. Daarnaast moest ik voldoen aan de inkomenseisen en moest de universiteit een verblijfsvergunning voor me aanvragen bij de IND. Bij de Nederlandse ambassade in Suriname moest een visum geregeld worden. Doordat ik niet zo ben opgegroeid met internet als de doorsnee Nederlandse leerling, zag ik snel door de bomen het bos niet meer. Gelukkig heb ik van de UvA veel steun gehad, dat heeft erg geholpen.'

Wat maak scheikunde voor jou zo tof?

'Wat mij aan scheikunde interesseert, is de vraag: waarom doen moleculen wat ze doen? Het natte werk is leuk, maar de theorie erachter boeit me het meest. Ik snapte het goed en scoorde heel hoog. Ik dacht: oh my god, ik heb het gevonden. Scheikunde past bij me. Toen ik klein was, speelde ik veel buiten, maar ik ben ook intellectueel ingesteld. Een van de practica die we deden, was het isoleren van salmiakzout uit drop. We kookten drop droog, we maakten analyses, we titreerden, gebruikten kleurtjes. Scheikunde kan een beetje viezig zijn, ik vond dat juist leuk. Lekker je handen vies maken en tegelijk intellectueel bezig zijn. Je doet je research en daarna ga je het lab in. Die combinatie is wat scheikunde maakt.'

Biedt het universiteitsleven genoeg ruimte om jezelf te ontplooien?

'Ik kwam erachter dat ik van interactie met mensen houd en dat ik dit ook ergens in kwijt moet. Ik ben goed in dingen vertellen. In het eerste jaar van mijn master had ik het geluk dat ik tutor mocht zijn voor twee groepen van vijftien tot twintig eerstejaars. Het kost veel energie om voor een groep te staan, maar het pepte me juist ook op. Als ik een rotdag had, werd ik door het tutoraat weer vrolijk. Het begeleiden van studenten inspireerde me om binnen mijn master de Major Teaching te volgen. Ik dacht: hier wil ik meer van weten. Het feit dat ik mij binnen de master nog kon bedenken om van richting te veranderen vond ik fijn. In dat opzicht biedt de UvA genoeg mogelijkheden om je ook binnen de master verder te ontplooien.'

Hoe zou je de UvA-sfeer omschrijven?

'De UvA is heel internationaal. Je komt mensen uit Brazilië tegen, uit Peru, uit IJsland. In Suriname zou ik nooit iemand uit IJsland tegen zijn gekomen. Ik vind diversiteit en een dynamische omgeving heel belangrijk, dus de universiteit past bij mijn persoonlijke waarden. Bovendien is de UvA vrij informeel. Niet op een slechte manier, ik ben een informeel mens, dus het past goed bij me. Het contact met je professoren en je werkcollegedocenten is heel open. Je kunt makkelijk een mailtje sturen of even binnenlopen in de docentenkamers. Met de studenten is het hetzelfde. Het verschilt waarschijnlijk per studie, maar bij scheikunde is niemand echt een nerd die vierentwintig uur per dag studeert, wat je wel zou verwachten. Het is relaxt, iedereen is zichzelf en wordt geaccepteerd.'