Voor haar onderzoek, dat ze doet in het kader van het UvA-project Diaspora and Identity, gebruikt ze schilderijen waarop Vlooienburg is afgebeeld, oude stadsplattegronden en de inhoud van een tiental beerputten die tijdens opgravingen uit de grond kwam, zoals voedselresten en potscherven.

‘Bekend is dat in Vlooienburg twee groepen gevluchte Joden woonden: de Asjkenazi uit Duitsland en de Sefardim uit Zuid-Europa. We willen bijvoorbeeld te weten komen of deze groepen zich in de loop der tijd mengden of dat ze strikt gescheiden leefden. En hoe was de interactie met de protestanten in de rest van de stad? Voor dat onderzoek kan 3D nuttig zijn. We gaan in eerste instantie één woning in Vlooienburg van kelder tot de zolder in 3D reconstrueren. Daarnaast maken we een ontwerp uit vogelperspectief, waarmee je over de woonblokken vliegt of door de wijk loopt met een 3D-bril. Over een paar jaar zullen de modellen onderdeel worden van een grote tentoonstelling in het Joods Historisch Museum.’

Ook van kamp Westerbork is bijna niets bewaard gebleven. Lulof en haar team willen een levensecht 3D-model maken van het kamp. ‘We gaan het hele gebied nauwkeurig in kaart brengen met een drone, oude plattegronden bekijken, dagboekaantekeningen van gevangenen lezen en de omtrekken van de barakken bestuderen.’ Lulof doet het Westerborkonderzoek binnen het internationale project Accessing Campscapes, dat door de UvA wordt geleid, waarbij ook andere concentratiekampen in 3D worden gereconstrueerd.