Eerste vrouwelijke hoogleraar én decaan 

Derkje Hazewinkel-Suringa (1889-1970) brak op meerdere fronten door het glazen plafond. In 1932 werd ze als eerste Nederlandse vrouw benoemd tot hoogleraar aan een rechtenfaculteit. Zeven jaar later volgde haar benoeming tot decaan van de rechtenfaculteit van de UvA – ook dat was een primeur. 

Ze werd landelijk bekend als strafrechtdeskundige, onder meer met haar Leerboek van het Nederlandse Strafrecht, dat decennialang gold als standaardwerk.

Verzet in oorlogstijd 

Tijdens de Duitse bezetting verzette Hazewinkel-Suringa zich openlijk tegen de toenemende invloed van de nazi’s op de universiteit. In 1942 diende ze, samen met professor M.W. Woerdeman, een voorstel in om de universiteit tijdelijk te sluiten uit protest tegen het ontslag van Joodse collega’s. Hoewel dit voorstel werd verworpen, onderstreepte het haar moedige standpunt. Kort daarna werd zij ontslagen. Na de oorlog keerde zij terug in haar functie en werkte tot haar emeritaat in 1959 aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid. 

Eerbetoon 

De brug die haar naam draagt, ligt tussen gebouw REC ABC en REC DE op de Roeterseilandcampus. Dit is een eerbetoon aan haar betekenis voor de universiteit. In 2018 werd al een portret van haar onthuld in de faculteitskamer op de 7e verdieping van de rechtenfaculteit, is erkenning voor haar inzet voor de rechtsgeleerdheid. Het schilderij geeft daarnaast meer zichtbaarheid aan belangrijke vrouwelijke wetenschappers.