Voor de beste ervaring schakelt u JavaScript in en gebruikt u een moderne browser!
Je gebruikt een niet-ondersteunde browser. Deze site kan er anders uitzien dan je verwacht.
Nieuw onderzoek laat zien dat sinds het jaar 2000 ruim 2 miljoen vierkante kilometer natuurhabitat verloren is gegaan. Het internationale onderzoeksteam, waaronder bioloog James Allan van de Universiteit van Amsterdam, bracht in kaart in welke gebieden de menselijk druk dermate is toegenomen dat de gebieden niet langer als natuurlijk beschouwd kunnen worden. De bevindingen zijn nu gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift One Earth.
Tsavo National Park, Kenya. Foto: James Allan.

Het onderzoeksteam ontdekte dat tussen 2000 en 2013 in totaal 1,89 miljoen km2 - een gebied ter grootte van Mexico - aan natuurhabitat was aangetast. Brooke Williams, hoofdauteur van het artikel en werkzaam aan de Universiteit van Queensland, laat weten dat de bevindingen alarmerend zijn: ‘Soorten hebben ongerepte natuur nodig als leefgebied, maar ook de mens heeft dat nodig voor klimaatregulatie en schoon drinkwater. We blijven de resterende natuurgebieden als iets vanzelfsprekends beschouwen, maar onze resultaten laten zien dat er dringend actie moet worden ondernomen om ze te redden.'

Uitsterven en klimaatverandering

De studie toont aan dat met name tropische en subtropische graslanden, savannes en ecosystemen met struikgewas worden aangetast, maar ook de regenwouden van Zuidoost-Azië onderaan snelle veranderingen. Co-auteur dr. James R. Allan van het Instituut voor Biodiversiteit en Ecosysteem Dynamica aan de Universiteit van Amsterdam vertelt: ‘Mensen blijven gebieden binnendringen die belangrijk zijn voor soorten om te overleven. Het is cruciaal dat we de laatste intacte ecosystemen op aarde redden om het uitsterven van soorten te stoppen, klimaatverandering een halt toe te roepen en het risico op toekomstige ziektepandemieën te verkleinen. '

Maasai Mara National Reserve, Kenya. Foto: James Allan.

De onderzoeksbevindingen kwamen aan het licht met behulp van een dataset genaamd de Footprint (menselijke voetafdruk), gebouwd door een internationaal team van experts, om de invloed van de mensheid op de aarde te volgen. Allan legt uit: ‘We gebruikten krachtige computers, een netwerk van satellieten, nieuwe volkstellingen en gegevens uit crowdsourcing (publieksraadpleging) om een beeld te krijgen van hoe de mens de natuur aantast. We hopen dat deze nieuwe informatie zal leiden tot aanvullende natuurbeschermingsmaatregelen’.

Footprint datasets beschikbaar

Nu we uit de COVID 19-pandemie komen, dringt het onderzoeksteam bij regeringen aan om de economie op een duurzame manier te herstellen. Daarbij worden regeringen gevraagd de nog intacte ecosystemen waar zij voor verantwoordelijk zijn op een proactieve manier te beschermen. Om de bescherming van habitat en wildernis te vergemakkelijken en te bevorderen, hebben de auteurs de datasets over de menselijke voetafdruk voor de jaren 2000, 2005, 2010 en 2013 openbaar en vrij beschikbaar gemaakt via de datarepositorie Dryad https://doi.org/10.5061/dryad.3tx95x6d9

Publicatiegegevens

Brooke A. Williams, Oscar Venter, James R. Allan, Scott C. Atkinson, Jose A. Rehbein, Michelle S. Ward, Moreno Di Marco, Hedley S. Grantham, Jamison Ervin, Scott Goetz, Andrew J. Hansen, Patrick Jantz, Rajeev Pillay, Susana Rodríguez-Buriticá, Christina Supples, Anne L.S. Virnig, James E.M. Watson: ‘Change in Terrestrial Human Footprint Drives Continued Loss of Intact Ecosystems’ in One Earth (2020). DOI: https://doi.org/10.1016/j.oneear.2020.08.009

Contactpersoon