Warm nat weer, daar gedijt zwartrot het beste bij. De bacteriële ziekteverwekker verspreidt zich gemakkelijk van plant tot plant, overgebracht door mens, dier of opspattend regenwater. Tijdens natte zomers zijn er dan ook regelmatig uitbraken. Verspreiding kan snel gaan; van één geïnfecteerd blad naar een veld vol zieke planten is een kwestie van weken. De economische schade voor telers is dan ook groot.

‘Zoals met de meeste bacteriële ziekteverwekkers is het beheer van deze ziekteverwekker erg moeilijk, mede doordat doeltreffende chemische bestrijdingsmiddelen ontbreken'.

Er zijn weinig wilde koolsoorten die ongevoelig zijn voor deze zieke en die gebruikt kunnen worden als natuurlijke resistentiebronnen voor veredelingsprogramma's. Harrold van den Burg, onderzoeksleider van de UvA: 'Op dit moment worden koper-gebaseerde bactericiden toegepast om de verspreiding van bacteriën in het veld te verminderen. Echter deze middelen zijn weinig doeltreffend, en we zien ongevoeligheid tegen kopper ontstaan bij de bacterie. Bovendien bestaat vanuit de maatschappij de behoefte om het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen sterk te reduceren. Vanuit de UvA hebben we een langdurige samenwerking met groenteveredelingsbedrijven Bejo Zaden en Rijk Zwaan. In ons onderzoek focussen we ons op het mechanisme waarmee deze bacterie zijn waardplant binnendringt, de achilleshiel voor deze ziekteverwekker. Met de subsidie van Topsector en de bijdrage van de bedrijven kunnen we nu nieuwe mechanismen voor resistentie identificeren: door ons te richten op het sluiten van de toegangsdeur van de bacterie, de waterporiën aan de rand van het blad. Deze kennis vertalen we vervolgens in veredelingsprogramma’s voor koolgewassen’.