Wat doe je nu qua functie en werkzaamheden? 

‘Ik ben sinds december 2013 gepensioneerd van de UvA (“senior lecturer” ontwikkelingspsychologie) en sinds maart 2016 van RINO amsterdam. Vanuit de UvA was ik daar al enkele jaren voor een dag per week gedetacheerd. Na mijn UvA- pensionering heb ik er als adjunct-hoofdopleider schoolpsycholoog nog een paar jaar verder gewerkt. 

Verder ben ik sinds 2014 bestuurslid van de alumnikring Psychologie, lever ik mijn bijdrage aan de organisatie van evenementen en schrijf ik jaarverslagen. Ook ben ik redacteur van de Uitdienstbode, het blad van de UvA-seniorenkring. Daarvoor schrijf ik reportages en interviews. 

Nu ik sinds mei 2021 een kleindochter heb, zijn mijn prioriteiten aan het verschuiven. Ik zorg een dag per week voor haar en ben stand-by mocht er iets spaak lopen bij de opvang op de crèche. Zij staat nu nummer 1 in mijn “werkzaamheden”.’

Wat heb je aan je studie Psychologie gehad? 

‘Geen werk dus. Maar mijn opleiding Psychologie gebruik ik nog dagelijks. Ik verwonder me er soms over dat een academische manier van denken - de systematiek, het vertrouwen in cijfermatige gegevens, de hang naar wetenschappelijke achtergronden en verklaringen - door lang niet iedereen in mijn, voor het merendeel, niet-academische omgeving wordt gedeeld. Naïef, zal je misschien zeggen, maar zo gaat dat na bijna 40 jaar werken in een academische omgeving.’

Wat waren je verwachtingen toen je aan Psychologie begon? 

‘Ik zou mensen zoals mijn tante beter gaan begrijpen, dacht ik. Ze had een bipolaire stoornis. Misschien begrijp ik haar gedrag daardoor een beetje beter, maar ik had er toen niet bij stilgestaan hoezeer je als psycholoog wetenschappelijk geschoold wordt. Meer gericht op het doen en begrijpen van onderzoek dan op weetjes en kant en klare kennis.’  

Heb je tips voor nieuwe alumni? 

‘Volg je interesse, blijf kritisch en nieuwsgierig. Maar ook: heb vertrouwen in de wetenschap, ook al zit er wel eens een vlekje aan. Als er aan bestaand onderzoek iets schort, als het onvolledig is of niet helemaal volgens de regels van de kunst tot stand gekomen, dan zijn er altijd vakgenoten hier of elders die er verbeteringen in aanbrengen. Dan schrijdt de kennis verder voort. Daar moet je op vertrouwen.’