Kees van Eeten werd op 23 oktober 1929 geboren in Den Helder, maar bracht het grootste gedeelte van zijn jeugd door in Indië. In de Tweede Wereldoorlog werd hij met zijn moeder en zus gedurende drie jaar geïnterneerd in verschillende Jappenkampen. Pas na de bevrijding op 12 augustus 1945 kregen ze te horen dat hun echtgenoot en vader al in 1942 verongelukt was bij een vliegtuigcrash.

Terug in Nederland wist Kees in Rotterdam op een speciaal voor repatrianten opgerichte Overbruggings-HBS de in de oorlog ontstane hiaten in schoolkennis versneld op te vullen. Na kantoorbanen bij de RVS (Rotterdamse Verzekerings Sociëteit) en het Argentijnse Consulaat volgde hij  een opleiding tot tolk-vertaler Spaans, voltooide de studie MO Spaans en behaalde in 1971 aan de Universiteit van Amsterdam zijn doctoraal. Gedurende zijn werkzame leven was hij behalve tolk-vertaler, onder andere bij de Wereldomroep, vooral een bevlogen docent Spaans in de gemeenten Den Helder, Alkmaar, Haarlem en Amsterdam. Daarnaast was hij vele jaren Voorzitter van de Sectie Spaanse Handelscorrespondentie van ‘De Nederlandse Associatie voor Praktijkexamens”.

Kees leed vele jaren aan de ziekte van Parkinson, uiteindelijk werd een longontsteking hem fataal. Hij heeft zijn lichaam geschonken aan de wetenschap.