‘Ik heb de AUV-alumnusprijs gewonnen voor mijn betrokkenheid bij Wij Staan Op!, een landelijke stichting voor en door jongvolwassenen met een handicap. We willen Nederland inclusiever maken en gaan daarbij uit van het sociale model van de VN: dat de samenleving zich zo moet aanpassen dat iedereen, ongeacht een beperking, zo goed mogelijk kan meedoen. We zitten aan tafel bij bijvoorbeeld ministeries en willen ons ook gaan richten op werkgevers, om te zorgen voor meer inclusie op de werkvloer. Bedrijven zijn vaak nog huiverig om mensen met een beperking aan te nemen, terwijl er allerlei regelingen zijn om dat te faciliteren.’

Informatie komt later binnen

‘Zelf heb ik een lichte vorm van cerebrale parese. Het deel van mijn hersenen dat de motoriek aanstuurt, is beschadigd, en daarnaast heb ik een iets een vertraagde informatieverwerking. Als docenten tijdens werkgroepen of colleges snel door de stof heen gaan, merk ik dat de informatie bij mij wat later binnenkomt en dat het langer duurt voordat vragen bij me opkomen. Voor mij is het dus fijn als een docent even de tijd neemt om stof te herhalen en erop te reflecteren. Gelukkig durf ik wel aan de bel te trekken als het me te snel gaat, en bij tentamens krijg ik extra tijd. Verder beperkt mijn handicap me niet echt in mijn studie.

Dat is anders voor mensen met andere beperkingen, denk bijvoorbeeld aan autisme of een gezichtsbeperking. In algemene zin kan het onderwijs aan de UvA nog wel toegankelijker voor mensen met een handicap. Ik ken bijvoorbeeld een blinde studente voor wie de lesstof via voorleessoftware moet worden omgezet naar spraak. Die software kan niet alle typen documenten lezen, waardoor Powerpoints voor haar bijvoorbeeld niet toegankelijk zijn. Het zou goed zijn als docenten daar rekening mee houden bij het ontwikkelen van lesmaterialen. Zoiets kost niet heel veel tijd, maar zorgt er wel voor dat iedereen mee kan doen.’

Te steile brug

‘Om dit soort kwesties aan de kaak te stellen, ben ik vier jaar betrokken geweest bij het Student Disability Platform van de UvA. Ik zat er in een werkgroep over digitale toegankelijkheid, maar schoof ook bijvoorbeeld aan bij besprekingen over de nieuwe Binnenstadcampus. Daar probeerde ik de architecten ervan bewust te maken dat er straks ook mensen in een rolstoel het gebouw gaan gebruiken. Het is belangrijk om al in een vroeg stadium na te denken over hoe je zo’n gebouw voor iedereen toegankelijk maakt. Bij de Roeterseilandcampus bleek bijvoorbeeld na de oplevering pas dat een van de bruggen te steil was voor rolstoelgebruikers. Het kost veel meer tijd en geld om zoiets achteraf nog aan te passen, dan om het meteen in het ontwerp mee te nemen.’

Doorzettingsvermogen en creativiteit

‘Ik heb mijn beperking vaak gezien als een last, maar aan de UvA heb ik gemerkt dat het ook een kracht kan zijn. De universiteit heeft me kansen gegeven waardoor ik ben gekomen waar ik nu ben. Bij het Student Disability Platform kwam ik erachter dat inclusie en belangenbehartiging echt dingen zijn die me liggen en waar ik mijn beroep van kan maken. Ik ben daar zelf ervaringsdeskundige in, en heb ook gemerkt dat ik juist door mijn handicap waardevolle kwaliteiten heb, zoals doorzettingsvermogen en creativiteit.

Ook aan mijn studie Taal en communicatie heb ik veel gehad. Ik heb daar geleerd argumentatie te analyseren, waardoor ik in een gesprek of debat snel kan doorzien wat iemand precies zegt en daarop kan reageren. Daarmee compenseer ik eigenlijk de vertraagde informatieverwerking die mijn handicap met zich meebrengt.’

Wij Staan Op! is op zoek naar nieuwe kernteamleden. Heb je zelf een beperking, ben je tussen de 18 en 35 jaar oud en wil je je inzetten voor een inclusievere samenleving? Mail dan voor meer informatie naar info@wijstaanop.nl.