Kevin Hoogeveen vormt samen met Loïs Blank de hoofdredactie van tijdschrift Babel. Het leukste van zijn werk bij Babel vindt hij de ideeënvergadering waar de hele redactie bijeenkomt om te brainstormen over de inhoud van de nieuwe editie van Babel op basis van het vastgestelde thema. ‘Daar wordt het blad echt geboren! Het is altijd weer verrassend wat mensen bedenken.’

Naast het coördineren van de redactie als hoofdredacteur, schrijft hij zelf ook artikelen. Hierbij neemt hij de academische kennis uit zijn studie mee. ‘Als je mensen voor geschiedkundig onderzoek interviewt moet je vooral open vragen stellen’, legt hij uit. ‘Ik gebruik datzelfde principe ook bij het interviewen voor Babel.’

Steady op de rechterbaan

Het coverartikel voor het juli-augustus nummer van Babel, ‘Steady op de rechterbaan’, is een interview met Bruno Prent (28): acteur, musicus en UvA-masterstudent Neerlandistiek. Kevin heeft met Bruno afgesproken bij de Oudemanhuispoort. ‘Daar kun je hele mooie foto’s maken in de tuin’, verklaart Kevin. Bruno komt binnen en het duo zet koers naar de overlegruimte van het gebouw voor het interview. De door Kevin beoogde tafel is bezet door overleggende studenten, dus wijkt hij uit naar een rode leren bank in de hoek van de ruimte. Bruno ploft neer op de bank, Kevin schuift er een poef bij en gaat met zijn opengeklapte MacBook tegenover hem zitten.

Kevin vindt het belangrijk om degene die hij interviewt echt te laten praten, vertelt hij. ‘Als je nog niet veel ervaring hebt met interviewen heb je vaak de neiging om je vragen af te tikken en niet echt te luisteren naar wat iemand zegt. Ik probeer dat niet te doen en echt mee te gaan met iemand, de ruimte te geven aan wat diegene vertelt.’ Aan het begin van het interview met Bruno vertelt hij hem dat hij geen eenzijdig vraaggesprek, maar een echt gesprek wil voeren. Hier slaagt hij in: gedurende het interview ontstaat er een broederlijke sfeer en stapt Kevin af en toe uit zijn rol van interviewer om zelf een persoonlijk verhaal toe te voegen.

De werkzaamheden van Babel vinden middenin het universiteitsleven plaats. Terwijl Kevin en Bruno het directe karakter van de Nederlandse taal bespreken, fladdert er papier: een studente gebruikt de printer die naast de bank staat. Het interview loopt na ruim een uur op zijn einde. ‘Ik heb ook al vier pagina’s volgetikt,’ zegt Kevin.

Kansen

Amanda Vlieger, de fotografe voor het artikel over Bruno, arriveert op de locatie. De regen valt met bakken uit de hemel: een foto in de mooie tuin bij de Oudemanhuispoort is uitgesloten. Geen probleem, het drietal gaat het hele gebouw door op zoek naar een alternatieve shootlocatie. Zo poseert Bruno op een trap achter een ketting met ‘verboden te passeren’, op de vensterbank voor een met begroeiing bedekt raam en tussen twee glazen deuren in gewurmd.  

Amanda is inmiddels afgestudeerd, maar heeft door haar activiteiten bij Babel de UvA nog niet helemaal verlaten. Haar eerste fotoshoot was direct een flinke opdracht, namelijk het fotograferen van Titia Hoogendoorn. ‘Ik had daarvoor eigenlijk alleen nog maar gebouwen gefotografeerd en nog geen mensen, maar toen die opdracht voorbijkwam heb ik me er gewoon maar doorheen gebluft. Een flinke drempel over!’, vertelt ze. ‘Maar het ging echt veel beter dan verwacht.’ Amanda vindt dan ook dat technische voorkennis echt niet nodig is om bij Babel te werken. ‘Als je me nu vraagt met wat voor lens ik fotografeer, zou ik het je echt niet kunnen vertellen’, lacht ze.

‘Er liggen zoveel kansen bij Babel’, zegt ze. ‘Je doet het gratis natuurlijk, maar het is heel goed voor je portfolio en je leert er enorm veel van. Daarnaast heb ik door mijn werk bij Babel ook weleens foto’s kunnen verkopen, of er komt een klus tegen vergoeding langs waarbij mensen de fotografen van Babel aanvragen. Heel fijn, en een enorm compliment natuurlijk.’ Terwijl Bruno poseert op een bank met zijn voeten op tafel klikt de camera. Amanda laat hem de foto’s zien. ‘Eerlijk zeggen of je het wat vindt hè’, vraagt ze hem. ‘Het komt wel op de cover, dus jij moet er ook blij mee zijn.’

Taal en gezelligheid

Nadat het interview is afgenomen, het artikel is geschreven en de foto’s zijn gemaakt, is het stuk nog niet klaar voor publicatie. Sonja Buljevac laat haar kritische oog nog over de tekst gaan. Ze is sinds vorig jaar november eindredacteur bij Babel en heeft al ervaring met de functie door haar studie (MA Redacteur/editor) en het nakijken van scripties als bijbaan. ‘Ik begin altijd gewoon bij het begin van een tekst en haal zo alle fouten eruit. Bij dit artikel waren dat er weinig’, vertelt ze.

Het werk bij Babel is voor Sonja een goede aanvulling op haar studie. ‘Redigeren is iets dat je vooral scherp houdt door het veel te doen. Bepaalde kennis moet je hebben, maar die blijven toepassen in de praktijk is essentieel. Ik zou het iedere student die houdt van taal en gezelligheid aanraden!’

Vernieuwing

Ook de beeldredactie van Babel heeft een belangrijke taak bij de afwerking van een artikel. Fieke Groot is illustrator en beeldredacteur: ze koppelt per artikel de redacteur, illustrator en fotograaf aan elkaar en doet de eindredactie van het beeld. ‘Doordat ik beide functies doe heb ik minder tijd voor de illustraties, maar er zijn natuurlijk wel gewoon deadlines’, zegt Fieke. ‘Hierdoor heb ik mezelf ontzettend kunnen ontwikkelen in het snel lezen van een tekst kan lezen en het bedenken en maken van passend beeld erbij.’

Zelf kwam Fieke door een vriendin en hun gedeelde hobby tekenen bij Babel terecht. Haar tip voor studenten die twijfelen om te solliciteren? ‘Gewoon uitproberen. Babel is heel open en er is veel ruimte voor verschillende vormen en interpretaties’, zegt ze. ‘De redactie is altijd op zoek naar vernieuwing.’