Vanaf 2015-2016 gaf zij het vak Dutch Design: grafische vormgeving in Nederland. Het ging daarin onder meer over de geschiedenis van de Nederlandse grafische vormgeving uit de twintigste eeuw, over ontwerpers als Piet Zwart, Wim Crouwel en Anthon Beeke waarmee het Dutch Design een grote reputatie had weten te verwerven. In de Studiegids had ze hierover laten opnemen: ‘Onze visuele cultuur confronteert ons continu met beelden. Voor de vormgeving van affiches, boeken, tijdschriften, reclame, postzegels zijn grafisch ontwerpers verantwoordelijk. In dit college maak je kennis met de wereld van dit veelzijdige drukwerk.’ In de acht weken die het vak omvatte, bogen de studenten zich onder meer over het grafisch erfgoed in de collecties van het Allard Pierson, gingen ze op excursie, en schreven ze teksten en essays, waarbij Huygen sterk op het goed gebruik van het Nederlands lette.  

Frederike Huygen had kunstgeschiedenis gestudeerd in Leiden en Amsterdam en specialiseerde zich daarna in vormgeving. Van 1983 tot 1996 was zij conservator Industriële Vormgeving in Museum Boijmans Van Beuningen Rotterdam waar zij een collectie vormgeving opbouwde en tentoonstellingen organiseerde. Spraakmakend was bijvoorbeeld de tentoonstelling Holland in Vorm, Vormgeving in Nederland 1945-1987. Daarnaast zat zij in de redactie van tijdschrift Items en publiceerde zij in andere periodieken. Zo schreef ze voor de Volkskrant en voor Het Financieele Dagblad. Toonaangevend is haar tweedelige standaardwerk Visies op vormgeving: Het Nederlandse ontwerpen in teksten, deel 1 over de periode 1874-1940; deel 2 over 1944-2000 (Amsterdam 2007 en 2008).

In 2013 promoveerde ze op het werk van Jurriaan Schrofer, de ontwerper van iconische postzegels en boekontwerpen zoals dat van Ed van der Elsken, Een liefdesgeschiedenis in Saint Germain des Prés. Promotor van Huygen aan de UvA was Bram Kempers. Haar proefschrift was uiteraard geen samengebonden pak papier met een nietje er doorheen. Het verscheen bij uitgeverij Valiz, en was zorgvuldig vormgegeven door Jaap van Triest i.s.m. Karel Martens. Het boek werd uitverkoren tot een van de Best Verzorgde Boeken van 2013, en in het juryrapport lezen we waarom. Er was lof voor de manier waarop de tekst goed uitgespaard en leesbaar bleef, terwijl er rondom de tekst een ‘grabbelton’ aan beeldmateriaal te bewonderen was.  'Een academisch proefschrift werd opgewaardeerd tot een bomvolle ontwerpersmonografie […]. Een niet aflatende beeldenstroom voert ons terug naar de tweede helft van de vorige eeuw, toen de computer zijn schaduw al volop vooruitwierp, maar de protagonist die nieuwe beeldtaal nog met geduldige volharding in elkaar moest knutselen.'  

Frederike Huygen was een verbinder en bruggenbouwer en heeft in dat kader de Stichting Designgeschiedenis opgericht, waarvan zij ook de voorzitter was. Deze stichting heeft als doel het onderzoek en publicaties op het gebied van ontwerpen te stimuleren, de belangstelling daarvoor te bevorderen en discussie over het onderwerp te entameren. Op de website designhistory.nl plaatsten diverse vormgevers en onderzoekers regelmatig bijdragen. Van Frederike Huygen staan er onder meer enkele stukken op over (vergeten) vrouwen in de vormgeving.

Op 6 februari van dit jaar begon zij voor de zevende keer met haar vak Dutch Design, waarvoor zich 16 studenten hadden aangemeld. In de loop van de weken die volgden voelde ze zich niet helemaal goed, en in april meldde ze zich ziek. Dat haar einde zo snel zou komen, heeft de vakgroep en haar studenten verbijsterd. We verliezen in haar een groot kenner van de designgeschiedenis en vormgevingscultuur van Nederland, maar ook een warme persoonlijkheid en een aimabele collega.

Lisa Kuitert, hoogleraar Boekwetenschap