Geboren in 1933, wijdde Groenman-van Waateringe haar leven aan de studie van de archeologie van Neolithicum tot Middeleeuwen. Ze promoveerde in 1967 aan de Universiteit van Amsterdam op het proefschrift "Romeins lederwerk uit Valkenburg Z.H." Haar werk strekte zich uit over vele facetten van archeologisch onderzoek, waarbij ze met name grote invloed had op de studie van organisch materiaal, waaronder leer en plantenresten. Naast deze specialismen leverde haar onderzoek ook een belangrijke bijdrage voor theoretische ontwikkelingen van de discipline en het onderzoek naar de Nedergermaanse limes. Een van haar meest opmerkelijke bijdragen was haar betrokkenheid bij het onderzoek naar de beroemde ijsmummie Ötzi, waarbij haar expertise hielp bij het reconstrueren van vegetatie en het dieet van deze 5.300 jaar oude man.

Als oprichter van de afdeling ecologische archeologie aan de Universiteit van Amsterdam legde prof. dr. Groenman-van Waateringe de basis voor een bloeiend onderzoeksveld binnen Nederland. Haar toewijding aan het onderwijs en haar vermogen om complexe kennis over te dragen, hebben geleid tot de opleiding van talrijke specialisten en onderzoekers die vandaag de dag voortbouwen op haar nalatenschap.

Haar collega's en studenten herinneren haar als een inspirerende maar ook eigenwijze mentor, wiens passie voor onderzoek een rolmodel vormde. Tijdens haar loopbaan heeft ze als promotor vele promovendi succesvol begeleid en geïnspireerd. Haar werk blijft een blijvende bron van kennis en inspiratie voor toekomstige generaties.

Onze gedachten gaan uit naar haar familie, vrienden en allen die haar kenden. Prof. dr. Willy Groenman-van Waateringe zal gemist worden, maar haar bijdrage aan de wetenschap zal voortleven.