Lanthimos’ werk is absurdistisch te noemen, omdat hij onderzoek doet naar de diepste en donkerste aspecten van de menselijke natuur, waarbij hij veelvuldig gebruikmaakt van ongewone conversaties, uitspattingen en sciencefictionachtige verhaallijnen.  

Het is aan de kijker om de films te interpreteren, want Lanthimos weidt niet uitvoerig uit over het hoe en waarom van zijn scripts. Vaak lijken de verhalen satires te zijn op thema’s als macht en controle, het gezinsleven, vrijheid en gebondenheid, volwassen zijn, seksualiteit, de relaties die mensen met elkaar aangaan en de afspraken die ze met elkaar maken. Lanthimos morrelt aan deze thema’s door ze in het extreme uit te rekken. Het is dan ook niet ongewoon dat kijkers na het zien van zijn films perplex achteroverleunen in hun bioscoopstoelen met de kwellende vraag: ‘Wat heb ik zojuist gezien?’ 

Op deze vraag geven filosofen Anne-Mathije Bogerd, Valerie Granberg en Charly Bos elk hun eigen antwoord. Filmwetenschapper Dan Hassler-Forest modereert het gesprek.