In 2011 werd een ‘replicatiecrisis’ uitgeroepen omdat sommige studies in de psychologie en medische wetenschap niet herhaalbaar bleken. Het leek alsof veel studies niet goed gedaan waren. Bezorgde wetenschappers eisten daarom dat meer studies herhaald zouden worden om te kijken welke studies wél betrouwbaar zijn. De Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO), die het meest onderzoek in Nederland financiert, opende na enig aandringen een pot geld voor replicatiestudies. Nu de meeste van de studies die met dat geld zijn betaald, zijn afgerond, is het tijd om eens te kijken hoe replicatieonderzoek in de praktijk werkt, en wat dit zegt over de betrouwbaarheid van wetenschappelijk onderzoek. 

Vier wetenschapsonderzoekers van het Amsterdam UMC en van de Universiteit Groningen volgden de replicatieprojecten met behulp van interviews en observaties. Zij presenteren op deze avond hun bevindingen en gaan hierover in gesprek met vijf van de replicatieonderzoekers. Hoe denken de replicatieonderzoekers nu over replicaties en over wat goede en betrouwbare wetenschap is?