Eerste stap in de jeugdhulp 

Na mijn studie ben ik in 2018 gestart als ambulant gezinsbegeleider bij Prisma, een organisatie voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Ik had nog niet eerder met deze doelgroep gewerkt en wilde hen beter leren kennen. Al snel merkte ik dat ik veel affiniteit had met het werken met deze mensen. 

Na ongeveer negen maanden solliciteerde ik intern op de functie van Multisystem Therapy – Intellectual Disability (MST-ID) therapeut. In deze rol begeleidde ik intensief gezinnen met jongeren met antisociaal gedrag, waarbij er vaak sprake was van een ouder en/of jongere met een licht verstandelijke beperking. 

Groeien in de praktijk 

Na 3,5 jaar was ik toe aan een nieuwe uitdaging en ben ik aan de slag gegaan als gedragskundige. In die rol dacht ik inhoudelijk mee met (ambulant) gezinsbegeleiders. Dit heb ik drie jaar met veel plezier gedaan. Dit jaar ben ik teruggekeerd naar het MST-ID team, dit keer als supervisor. Ik ben erg blij met deze stap. 

Werken als supervisor 

Als supervisor van het MST-ID team begeleid en coach ik drie therapeuten die werken met ouders en jongeren tussen de 10 en 19 jaar die te maken hebben met antisociaal gedrag, zoals drugsgebruik, politiecontacten, schoolverzuim en verbaal of fysiek geweld.  

Mijn belangrijkste taak is het ondersteunen van therapeuten, bewaken van de kwaliteit van de behandeling en ervoor zorgen dat deze verloopt volgens de MST-principes. Ik geef wekelijks supervisie waarin we alle lopende trajecten bespreken.

Daarnaast heb ik zelf elke twee weken overleg met een MST-expert, waarin ik mijn eigen ontwikkeling bespreek en de methodische uitvoering borg. 

De waarde van ambulant werken 

Tijdens de opleiding Preventieve Jeugdhulp en Opvoeding heb ik geleerd hoe belangrijk het is om jeugdhulp in de thuissituatie te bieden. Therapie buitenshuis kan helpen, maar duurzame verandering ontstaat pas als je het systeem van binnenuit leert kennen en samen met het gezin werkt aan het doorbreken van patronen.  

MST is een behandelmethode die wordt uitgevoerd in de omgeving van de cliënt. Dat betekent dat we drie keer per week het gezin thuis opzoeken, in hun eigen, veilige omgeving.

Daar zien we wat er écht speelt en kunnen we effectiever aansluiten bij de situatie en behoeften van het gezin. Daarnaast gaan we mee naar school, komen we op sportclubs en hebben we wanneer nodig nauw contact met de wijk- en jeugdagent. 

Altijd blijven kijken naar het grotere geheel 

De opleiding heeft me geleerd om altijd te kijken naar het hele systeem rondom een kind of jongere, en niet alleen naar het gedrag zelf. Ondersteuning is pas mogelijk als je begrijpt waar een jongere vandaan komt, welke uitdagingen hij of zij heeft doorgemaakt, en welk netwerk er om hen heen staat. In mijn huidige werk als supervisor houd ik deze systemische bril scherp. 

Ik vind het essentieel om naast het werken met ouders ook de jongeren actief te betrekken bij de behandeling. Door het gesprek met hen aan te gaan, ontdekken we samen wat bij hen past, waar hun ontwikkelkansen liggen en hoe we, eventueel samen met andere organisaties, daaraan kunnen bijdragen.