Haar onderzoek richt zich op de emoties van activisten, met name binnen klimaatbewegingen. 'Protest is niet alleen een reactie op crises, het is ook een weg naar betekenis en verbinding.’

Drie redenen waarom mensen gaan protesteren

In het hart van protesten ligt een krachtige combinatie van gedachten en gevoelens. Sach legt uit dat deelname aan protest wordt gedreven door drie belangrijke psychologische factoren.

Onrecht

Het eerste is een sterk gevoel van onrecht. 'Mensen voelen dat er iets misgaat in de wereld, en dat roept het gevoel op dat je nú iets moet doen om dat te veranderen,' zegt Sach. 'Dat ongemak vormt de eerste vonk die mensen motiveert om te handelen en deel te nemen aan een protest.'

Geloof dat je iets kunt veranderen

Het tweede ingrediënt is het geloof dat verandering mogelijk is. 'Demonstranten maken zich niet alleen zorgen, ze voelen zich in staat om iets te veranderen. Je moet het gevoel hebben dat je verschil kunt maken: jij als individu, of als groep,' legt Sach uit. 'Zonder dat gevoel van effectiviteit voelen mensen eerder wanhoop dan motivatie.'

Identificatie

De derde drijfveer is identificatie. Mensen sluiten zich niet alleen aan omdat ze in een zaak geloven, maar omdat ze zichzelf zien als onderdeel van een gemeenschap die dezelfde waarden deelt. 'Deze identificatie, of het nu gaat om een klimaatbeweging, de Pro-Palestina-beweging, een mensenrechtencoalitie of een vredesorganisatie, creëert een gevoel van verbondenheid en gedeelde waarden. Emotionele verbinding is cruciaal voor langdurige betrokkenheid,' benadrukt Sach.

Emotie als motor van activisme

Sach benadrukt dat protesteren een emotionele reis is. 'Boosheid is een van de meest voorkomende vertrekpunten. Het ontstaat wanneer mensen onrecht zien en voedt de vastberadenheid om te handelen. Maar zodra mensen deelnemen, komen er veel andere emoties bij kijken: hoop op verandering, bewondering voor mede-activisten, compassie voor getroffen groepen en vreugde om deel uit te maken van een collectief.'

'Mensen ervaren samen vreugde, ze roepen samen, zingen samen en maken muziek,' legt Sach uit. 'Deze collectieve emoties zijn krachtige drijfveren voor langdurige betrokkenheid.'

De emotionele impact van deelname

Deelname aan protest heeft emotionele effecten op het moment zelf, maar de gevolgen kunnen veel langer doorwerken. Onderzoek toont aan dat deelname aan sociale bewegingen het zelfvertrouwen kan vergroten, de politieke identiteit kan versterken en zelfs belangrijke levenskeuzes kan beïnvloeden. 'Demonstranten kunnen spraakzamer worden, kiezen voor carrières gerelateerd aan sociale rechtvaardigheid of passen hun gewoontes aan. We zien dat protest deelname kan veranderen hoe mensen hun leven vormgeven, wat ze doen en waar ze werken,' zegt ze.

Van beginnende demonstrant tot ervaren activist

Sach laat in haar onderzoek zien dat beginnende demonstranten zich vaak zenuwachtig of onzeker voelen over hoe ze zich moeten gedragen, wat ze moeten zeggen of hoe anderen hen zullen zien. Toch beschrijven ze ook intense gevoelens van opwinding en verbondenheid.

Opvallend genoeg blijkt dat deze emotionele reacties vaak sterker zijn bij nieuwkomers dan bij ervaren activisten. 'Na verloop van tijd blijven demonstranten toegewijd, maar de emotionele intensiteit van deelname kan afnemen wanneer het een onderdeel van het dagelijks leven wordt.'

Door deze emotionele reis van activisten te onderzoeken, hoopt ze beter te begrijpen wat demonstranten betrokken houdt of juist doet afhaken.

Protest als bron van verbinding

'Protest is niet alleen een instrument voor politieke verandering, het is een menselijke ervaring die emotionele en sociale behoeften vervult. Het creëert gemeenschap, herstelt een gevoel van handelingsvermogen en biedt hoop in tijden van onzekerheid. Protesteren kan je gemeenschap, verbinding, vreugde en het gevoel geven dat je verschil maakt,' concludeert Sach.