Koos Verstraten promoveerde in 1978 bij Prof. Pim Jungerius aan de Universiteit van Amsterdam op een proefschrift getiteld: 'Water-rock interactions in (very) low-grade metamorphic shales: a case study in a catchment in the Oesling, Luxembourg'. Koos is vervolgens altijd aan de Universiteit van Amsterdam verbonden gebleven. In 1979 trad hij eerst toe als lector fysisch-geografische bodemchemie en bodemfysica. Vervolgens bekleedde hij vanaf 1980 tot zijn emeritaat in 2008 de leerstoel met dezelfde titel.

Koos ontwikkelde zich tot een autoriteit op het gebied van de bodemkunde in het algemeen en de bodemchemie in het bijzonder. Hij had een grote interesse in de biogeochemische cycli van koolstof en stikstof en hun wisselwerking met bodemvorming en landschapsontwikkeling. Hij behoorde tot de laatste generatie wetenschappers die nog met de hand de resultaten van ingewikkelde mineraalverweringsreacties kon berekenen en voelde zich sterk verbonden met de chemische laboratoria van de UvA. Hij omarmde nieuwe geavanceerde analyseprocedures en -apparatuur, en stimuleerde de toepassing daarvan via de (jonge) wetenschappers die hij begeleidde. Hij was een sterke coach en mentor voor zijn promovendi en postdocs en schermde hen zorgvuldig af van de administratieve rompslomp van de universiteit, zodat zij zich op hun onderzoek konden richten. Ook in zijn algemeenheid was hij een sterke leider die op vakkundige wijze de belangen van zijn onderzoeksgroep verdedigde, maar ook samenwerking en synergie zocht met andere groepen om zo de gezamenlijke belangen van de aardwetenschappen in bredere zin te behartigen. Hij bekleedde onder andere de functies van directeur van de onderzoeksschool ICG en decaan van de faculteit ruimtelijke wetenschappen. Daarnaast speelde hij een belangrijke rol bij het onderbrengen van de aardwetenschappen in het nieuwe natuurwetenschappelijke instituut IBED toen dat in 2000 werd opgericht.

Ondanks al zijn harde werk, realiseerde Koos zich ook dat er meer in het leven is dan werken alleen en streefde er naar om werk en ontspanning te combineren. Zo genoot hij ervan om na een dag  hard werken met een glas goede wijn in de hand nog even informeel door te praten over de wetenschap, maar speelde bijvoorbeeld ook op hoog niveau basketbal. Desalniettemin, bleef hij altijd betrokken bij de wetenschap, ook na zijn emeritaat. Zo droeg hij in 2018 bij aan een wetenschappelijk boek over het Luxemburgse Gutland en hielp hij in 2021 bij het ontwerpen van verweringsexperimenten om bodemverzuring in Nederlandse natuurgebieden tegen te gaan.

We verliezen met Koos Verstraten een zeer betrokken fysisch geograaf en een uniek mens. Onze gedachten gaan uit naar zijn familie.