Voor de beste ervaring schakelt u JavaScript in en gebruikt u een moderne browser!
Je gebruikt een niet-ondersteunde browser. Deze site kan er anders uitzien dan je verwacht.
Het doctoraat is de hoogste academische graad die universiteiten toekennen. Dat iemand deze graad met de kwalificatie ‘cum laude’ krijgt is bijzonder, maar wat nog zeldzamer is, is wanneer dat binnen één instituut tweemaal binnen een maand gebeurt. September was zo’n bijzondere maand: UvA-IoP-natuurkundigen Alessio Ciamei en Richard Bartels kregen allebei hun cum laude-doctorstitel.
Alessio Ciamei en Richard Bartels
Alessio Ciamei en Richard Bartels

De twee cum laudes werden toegekend voor natuurkunde op heel verschillende afstandsschalen: Ciamei bestudeerde de natuurkunde van ultrakoude moleculen, terwijl Bartels’ onderzoek zich richtte op de donkere materie die het hele heelal vult.

Ultrakoude moleculen

Alessio Ciamei verdedigde op 6 september met succes zijn proefschrift ‘Taming Ultracold RbSr and Sr2’. In het onderzoek dat hij in het proefschrift beschrijft, onderzocht Ciamei de natuurkunde van ultrakoude moleculen – waar ‘ultrakoud’ staat voor slechts een miljoenste graad boven het absolute temperatuurnulpunt, meer dan 273 graden Celsius onder nul. Ciamei construeerde in het bijzonder ultrakoude strontiummoleculen (Sr2) met hoge efficiëntie, en hielp methodes te ontwikkelen om ultrakoude rubidium-strontiummoleculen (RbSr) te maken. Die laatste moleculen hebben quatummechanische eigenschappen die eerder onderzochte ultrakoude moleculen niet hebben, wat ze erg nuttig maakt voor het bestuderen van veeldeeltjesfysica en toestands-gecontroleerde scheikunde. “Alessio in erg getalenteerd in het systematisch analyseren en overwinnen van elke uitdaging die hij tegenkomt, of het nu in het lab of in theoretische beschouwingen is. Hij graaft dieper in de problemen dan ik bij eerdere studenten waarmee ik gewerkt heb, heb gezien,” zegt Ciamei’s promotor, prof. Florian Schreck.

All the light we cannot see

Richard Bartels’ proefschrift heeft als titel ‘All the light we cannot see’. In het proefschrift beschrijft Bartels zijn zoektocht naar aanwijzingen voor het feit dat de ongrijpbare donkere materie – de oorzaak van extra zwaartekracht in het heelal waarvoor astronomen met behulp van hun telescopen geen bron kunnen vinden – bestaat uit deeltjes waarvan we de eigenschappen kunnen meten. Bartels richtte zijn onderzoek op signalen van de hypothetische (maar theoretisch goed onderbouwde) zelf-annihilatie van donkeremateriedeeltjes, die gammastraling kan veroorzaken die met behulp van astronomische waarnemingen gedetecteerd zou kunnen worden. “Richard is inmiddels goed bekend in de Europese en internationale gemeenschap,” zegt dr. Christoph Weniger, Bartels’ begeleider. “Van de studenten waar ik tot nu toe mee te maken heb gehad, hoort hij duidelijk bij de beste paar procent.” Bartels verdedigde zijn proefschrift met succes op 28 september.