De Staat van de Europese Literatuur is een jaarlijkse lezing door een vooraanstaande auteur of dichter van internationale faam, over de staat van de literatuur en van Europa vanuit het perspectief van de literatuur.
Andrej Koerkov (1961), geboren in Rusland, is een Oekraïense romanschrijver die in het Russisch en Oekraïens schrijft. Hij schreef meer dan 20 romans en 10 kinderboeken, en zijn werk is vertaald in 45 talen. De boeken van Koerkov zitten vol zwarte humor, post-Sovjet-realiteit en elementen van surrealisme. Behalve fictie schrijft Koerkov ook essays over de huidige situatie in Oekraïne en over de geschiedenis en cultuur van het land. Zijn bijdragen worden regelmatig gepubliceerd in onder meer The Guardian, Financial Times, New Statesman, The Spectator en andere media.
Na het uitspreken van de Staat van de Europese Literatuur zal Koerkov in gesprek gaan met schrijver Tommy Wieringa. Nederlands literatuurcriticus, auteur en journalist Margot Dijkgraaf zal het gesprek leiden.
De lezing vindt plaats in de Aula en start om 20.15 uur. Na afloop van het programma is er de gelegenheid om een drankje te drinken.
Onvoltooide boeken
In zijn lezing ‘An Orchard of Unfinished Books’ zal Koerkov ingaan op wat er gebeurt wanneer verhalen worden afgebroken door geweld, dood of politiek – en hoe literatuur dan toch blijft leven:
Where authors have become trees,
That no longer bear fruit.
How to cure wounded literature and bring life back to the orchard.
Famous unfinished books
Every dead author has a last book. It’s either finished or unfinished.
Books left unfinished due to natural causes are simply a good quest, some of them were finished by friends, relatives or fans, sometimes decades after the writer’s death.
Books left unfinished because the author was killed belong to a different category of unfinished books. They may remain unfinished forever, turning into monuments to the writer’s unjust death, while the absence of an ending can provoke more reflection than the text that was written before a bullet or a missile interrupted the writing process.
Each man and woman is a novel, every child is a story, each country is also a story or set of stories. These stories are happily or unhappily interacting and thus creating the reflection of what we are calling “life”.
Geopolitical story-telling – this is what Ukrainian writers are doing now. They are trying to explain the story of Ukraine and how, in Russia, Ukraine’s authentic story has stirred a desire to destroy its authors and, indeed, the story itself.
