Ik heb voor Future Planet Studies gekozen, omdat het een enorm oplossingsgerichte studie is. Het alleen maar analyseren van andere studies trok me niet aan, ik hou ervan gelijk met de stof die ik leer aan de slag te gaan.

We hebben ons afgevraagd waar we zelf binnen het systeem impact zouden kunnen maken op de hoeveelheid plastic die in omloop is, en kwamen uit bij plastic voedselverpakkingen. De organisatie van het symposium draagt bij aan het eindcijfer van twee vakken, alle 130 tickets waren binnen no time uitverkocht. 

Als ik één advies zou moeten geven aan toekomstige studenten, is het dit: experimenteer. Tijdens je studie spoken er duizenden vragen door je hoofd: wat vind ik nou echt leuk en interessant, wat voor soort werk spreekt mij aan en hoe kan ik bijdragen aan een duurzame wereld?

Ik weet natuurlijk niet hoe het op andere universiteiten is, maar mijn studiegenoten zijn leuk en outgoing. Ik merk dat ze niet zomaar een studie hebben gekozen, iedereen vindt het echt interessant. We hebben ook veel contact met ouderejaars, dat is fijn want dan weet je een beetje wat je te wachten staat. De docenten hier weten wie we zijn.

Stiekem hoop ik dat ik beide werelden kan combineren en dus deels als onderzoeker aan de slag kan, en daarnaast een directe, positieve bijdrage kan leveren om Nederland (of daarbuiten) schoner, groener en duurzamer te maken.

Ik gedij goed in de vrije sfeer van de stad Amsterdam en de zelfstandigheid die van je verwacht wordt aan de UvA.

Ik vind het echt een aanrader om de sprong te wagen naar het buitenland en nieuwe culturen en mensen te ontmoeten, onvergetelijke ervaringen op te doen en buiten je comfortzone te treden. De UvA biedt voor iedereen een geschikte bestemming, wat je wensen ook zijn. Het is een geweldige aanvulling op het toch al mooie FPS-programma.

‘Lieve studenten, mag ik jullie een compliment maken?!’ zegt Boris Jansen, de coördinator van het vak Energietransities ’s ochtends vroeg in de bus. ‘Jullie zijn allemaal op tijd! Op naar Duitsland!’ Optimistisch verlaten we het Science Park, op weg naar de bruinkoolgroeve Tagebau Garzweiler in Duitsland.

Ik wilde graag een semester studeren in het buitenland om te ervaren hoe het is om ineens op een hele andere plek te wonen en daar een nieuw leven op te bouwen. Ik volgde uiteenlopende vakken, van Glaciology tot Perzisch, en ben zelfs op veldwerk geweest!

Bij FPS vond ik wat ik bij alle andere opleidingen miste: focus op duurzaamheid en de schakel om onderwerpen in bredere context en vanuit meerdere perspectieven te zien.

Je pakt veel verschillende maatschappelijke uitdagingen op, op verschillende manieren. De onderwerpen die in de vakken behandeld worden, hebben altijd connectie met de praktijk.

Wat mij aantrok tot FPS was de combinatie van onderwerpen rondom duurzaamheid en de interdisciplinariteit. Als we grote maatschappelijke problemen willen oplossen, moeten we minder vanuit individualistisch oogpunt kijken.

Geen enkel vak is hetzelfde. Zo heb ik vorig jaar samen met twee anderen een podcast gemaakt over de problematiek rond palmolieproductie in Zuidoost-Azië. Dat is wel even anders dan een paper schrijven achter je laptop.

Vooral op internationaal niveau lijkt het mij erg leuk om verschillen te overbruggen, in een diplomatieke functie voorbij te kunnen kijken aan culturele verschillen, een oplossing te vinden bij contrasterende belangen en goed om te kunnen gaan met mensen met compleet andere perspectieven.