Publieksgeschiedenis

Waarom kunnen mensen woedend worden van een straatnaam? Wat leer je van een film als ‘1917’ over de Eerste Wereldoorlog (en wat niet)? Hoe bereik je met een tentoonstelling over slavernij mensen die anders nooit naar het museum komen?

Geschiedenis Educatie en Communicatie. In de bachelor geef ik onder andere de vakken ‘Geschiedenis in Publieke Debatten’ en ‘De Wereld op Straat’.

Historische documentaires, tentoonstellingen, straatnamen, podcasts, herdenkingen: het zijn allemaal vormen van publieksgeschiedenis. Welke betekenis heeft het verleden voor mensen in het heden en hoe (verschillend) gaan ze daarmee om? Geschiedenis niet voor academici maar juist van, voor en door gewone mensen. Dat vind ik fascinerend.

Verhalen van mensen

Andere Tijden, in het jaar 2000, had ik het geluk om aangenomen te worden als jongste redacteur. Toen ik daar begon, wist ik eerlijk gezegd bijzonder weinig van televisie, maar ik was wel gefascineerd door verhalen van mensen. Nog steeds houd ik het meest van die vormen van geschiedenis, waarin het persoonlijke en het grotere verhaal samenkomen.

Amsterdam(s Historisch) Museum. Als conservator moderne geschiedenis werkte ik daar aan de vaste opstelling en maakte ik tentoonstellingen over allerlei onderwerpen, van Schiphol tot Turkse gastarbeiders, van Johan Cruijff tot het Burgerweeshuis. Sommige conservatoren weten alles van één onderwerp, ik was altijd meer een generalist.

Vragen aan het verleden

blogje bij over mijn onderzoek.

Ik heb altijd meer plannen dan tijd. Maar het is een luxe om zowel onderzoek te mogen doen als onderwijs te geven. Het mooiste aan de afdeling geschiedenis van de UvA vind ik de bevlogenheid van de docenten. Bijna allemaal combineren ze onderwijs en onderzoek, en beide doen ze met hart en ziel. We verwerken allemaal op de een of andere manier ons eigen onderzoek in het onderwijs, en omgekeerd helpen de gesprekken met studenten ons om steeds weer nieuwe vragen aan het verleden te stellen. 

Mijn advies aan studenten: blijf vragen stellen. Aan je docenten maar ook aan jezelf. En aan je ouders en grootouders over hun verleden, dat deels ook jouw verleden is. Nieuwsgierigheid is de basis van alle geschiedschrijving.